Czasowniki modalne to w angielskim bardzo ciekawe przypadki. Odstają od normy, przez co często sprawiają naszym uczniom wiele problemów. Teorię warto znać, aby później móc płynnie używać czasowników modalnych w angielskiej konwersacji. Zobacz jakie są między nimi różnice, dlaczego są one tak wyjątkowe i jak stosować je w zdaniu.
Otrzymuj najlepsze informacje, motywację i porady na temat języka angielskiego. Przyłącz się do społeczności OK English!
Zapisz się na cotygodniowy newsletter i przełam swoje bariery językowe.
Czasowniki Modalne – Powody dla których czasowniki modalne są wyjątkowe
Zanim przejdziemy do meritum, warto tutaj zatrzymać się na chwilę i zastanowić się nad faktem, że czasowniki modalne są bardzo szczególne.
Czasowniki modalne są bardzo użyteczne
Can, must, czy should to słowa, których używać będziesz niezwykle często. Jeżeli nauczysz się jak je stosować w zdaniu, będziesz potrafił wyrazić naprawdę wiele. Będziesz w stanie nie tylko powiedzieć, że coś musisz, czy potrafisz, ale będziesz mógł zapytać się o przyzwolenie, czy poprosić o jakąś rzecz lub o przysługę.
Czasowniki modalne to buntownicy
Aby ułatwić naszym uczniom posługiwanie się czasownikami i zrozumienie używania końcówki -ing, już na samym początku próbujemy ich nauczyć, że jeżeli dwa czasowniki stoją obok siebie, to albo dzieli ich słówko to, albo drugi czasownik ma końcówkę -ing.
Bardziej zaawansowani znają tę zasadę jako gerund i infinitives. A co dzieje się z czasownikami modalnymi? No właśnie! Czasowniki modalne nie podlegają tej regule. To swoiści buntownicy, którzy reguły mają w nosie.
Podobnie przecież, modalne nie mają końcówek ing, często nie mają formy przeszłej, czy nie dodaje się do nich -s/-es w czasie Present Simple.
Czasowniki modalne to pomocnicy
Oprócz tego, że modalne się buntują, to także pomagają. Dzięki nim możemy tworzyć pytania i przeczenia. Nie potrzebujemy operatorów. Wystarczy inwersja, lub dodanie not i mamy zupełnie inne zdanie!
Ogólne zasady stosowania modalnych czasowników
Poniżej znajdziesz ogólne zasady stosowania czasowników modalnych. Jak zawsze, jest sporo wyjątków, ale na początek zapamiętaj te:
Po czasownika modalnych nie występuje to
Zawsze, ale to zawsze, po czasowniku modalnych wystąpi czasownik w bezokoliczniku.
I can swim. – A nie – I can to swim.
I must go. – A nie – I must to go.
Czasownik modalny nie ma końcówek
Do czasowników modalnych nie dodajesz – ing, -ed, czy -s. Czasownik modalny jest sam sobie panem i nie podlega normalnym regułom.
Czasowniki modalne mają wyjątkowe czasy przeszłe
Czas przeszły od czasownika can to could, ale tej wersji nie stosuje się we wszystkich przypadkach (patrz poniżej).
Bardzo często modalne występują w takiej wersji:
czasownik modalny + have + trzecia forma czasownika
Więcej o tym przeczytasz poniżej, oraz tutaj.
Jakie mamy czasowniki modalne i co one oznaczają?
Czasowników modalnych jest parę. Najważniejsze, które warto zapamiętać to:
Can – potrafić, umieć, być w stanie coś zrobić. Używamy także, kiedy prosimy o przyzwolenie.
I can swim.
Can I help you?
Can I go out tonight, mum?
Czas przeszły od can to could.
I could swim, but I can’t now.
Can nie ma czasu przyszłego. Zamiast niego używamy will be able to.
I will be able to swim after 10 swimming lessons.
Pamiętaj! Zdanie typu – on nie mógł dalek odejść – będzie brzmiało:
He couldn’t have gone far.
Must – musieć.
I must go now.
I must clean the flat before my parents come back.
Must nie ma formy przeszłej, ani formy przyszłej. Zamiast tego stosuje się have to.
I had to go home earlier.
I will have to cook dinner today.
W czasie przeszłym występuje też forma – must have done – która oznacza, że coś na pewno się stało.
He must have said something stupid because she got really angry.
John must have gone home earlier because he’s not in the office.
Should – powinno się.
I should go now.
You shouldn’t talk to your parents like that.
Should nie ma formy przeszłej, ani przyszłej. W odniesieniu do przyszłości stosuje się po prostu should.
She should come to the party, but she will be late.
They should win this game. They trained really hard for it.
W czasie przeszłym should przyjmuje formę should have done:
I should have told you this before.
She should have gone to the doctor two days ago.
Would – ma wiele zastosowań i wiele znaczeń. Na pewno zasługuje na osobny post. Słowa tego używa się na przykład do 'gdybania’ w drugim czasie warunkowym.
I would go to the beach if the weather was nicer.
I wouldn’t do it if I were you.
Would możesz używać także do wyrażenia czegoś, co masz zrobić, ale nie robisz. Na przykład:
I would help you, but I’m too lazy.
W czasie przeszłym, czasownik ten zamienia się na formę would have done i oznacza – zrobiłbym coś w przeszłości.
I would have cleaned the house, but my girlfriend came over and we talked for a long time.
Sorry, I would have come earlier, but I was very busy.
Might – być może.
He might say something if she lets him.
I might go to school if I get up earlier.
W czasie przyszłym używamy także might.
They might come over tomorrow.
I might get up early next Sunday and go for a walk.
Might nie ma formy przeszłej. Jeżeli chcemy powiedzieć – być może on poszedł do pracy – użyjemy might have done.
He might have gone to work.
May – być może, móc (coś jest możliwe). Używamy także jako formy grzecznościowej, kiedy o coś prosimy.
May I have a coffee, please?
I may go to the beach tomorrow.
May nie ma formy przyszłej.
He may come with me to the movies tomorrow.
W czasie przeszłym may zamienia się na may have done.
He may have said something mean, because she got really mad at him.
Shall – możemy używać jako wyrażenie przyszłości (tylko w pierwszej osobie liczby pojedynczej i mnogiej) lub podkreślenie, że czegoś zakazujemy.
I shall be late.
You shall not pass!
Warto tutaj zauważyć, że używanie shall do wyrażenia przyszłości brzmi dość formalnie i staromodnie.
Zamiast shall możesz użyć will.
Czasowniki modalne – ciekawostki i wyjątki
Czasami za czasowniki modalne możemy uznać też inne słowa i zwroty. Niektóre z poniższych faktów mogą Cię zaskoczyć.
Czasownik have to
Have to oznacza musieć i często zastępuje on must. Nie oznacza to, że jest to czasownik modalny!
Have to jest po prostu zwykłym czasownikiem, który podszywa się pod modalny. Nigdy nie tworzy pytań, ani odpowiedzi. Nie ma w nim więc nic niezwykłego.
I have to go now.
Do you have to go now? – Pytanie utworzyliśmy za pomocą do, a nie have.
Yes, I do./No, I don’t.
Need stoi w rozkroku
Jeżeli mielibyśmy tabelkę, która z jednej strony miałaby czasowniki modalne, z drugiej normalne czasowniki, to need stałby w rozkroku, jedną nogą w modalnych, drugą w kolumnie obok.
Need nazywa się czasownikiem semi-modalnym. Czasami używa się go w zdaniach, gdzie pojawia się jakiś negatywny wyraz, jak no one, nothing etc. Na przykład:
No one need know about this.
Zauważ, że po need nie występuje to. Jest to bardzo formalne zdanie i taką formę stosuje się niezwykle rzadko.
Need można używać do tworzenia pytań:
Need we write this down?
Brzmi to jednak bardzo formalnie i częściej znajdziesz takie zdania:
Do we need to write this down?
Podobnie jest w przeczeniach. Można powiedzieć:
We needn’t write this down.
Częściej jednak zobaczysz:
We don’t need to write this down.
Will jest także modalnym czasownikiem
Will, którego używamy w odniesieniu do przyszłości jest modalnym czasownikiem ponieważ występuje on w zdaniach twierdzących, oraz tworzymy nim pytania i odpowiedzi. Poza tym, po tym czasowniku występuje tylko bezokolicznik.
I will go to the park tomorrow.
Will I go to the park tomorrow.
Yes, I will.
Mam nadzieję, że ten post pomógł Ci zrozumieć czasowniki modalne w języku angielskim. Jeżeli masz jakieś pytania lub wątpliwości, zostaw komentarz!
Pamiętaj, że teoria to nie wszystko! Musisz zacząć mówić, aby teorię wdrożyć w życie. Jeżeli zależy Ci na posługiwaniu się angielskim biegle, bez kompleksów, zapisz się na zajęcia angielskiej konwersacji w OK English! Sprawdź naszą ofertę.
